กว่าหัวใจจะยอมรัก

ถึงเธอจะรักเขามากแค่ไหน แต่ก็ใช่ว่าจะขาดเขาไม่ได้
การแต่งงานที่มีกำหนดเวลาสี่ปีแล้วจบกัน
ไม่ต้องรอให้ถึงวันนั้น...
วันนี้เธอขอ 'หย่า' กับเขา แล้วเป็นคนจากไปเอง
เพราะถ้าต้องเลือกสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
เธอเลือก 'ลูก' ที่ติดท้องไปด้วย โดยที่เขาจะไม่มีวันรู้...
*****************
“คุณต้องการอะไร” ธีริญกัดฟันถาม ไม่ให้ค่ากับท่าทีที่ยั่วยุของเขา
“ผมทำอะไร” เขาตีหน้าซื่อย้อนถามกลับ
“อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องทั้งที่คุณก็รู้ดีแก่ใจ คุณลากฉันเข้ามาในเกมบ้าๆ ของคุณทำไม ทำไปเพื่ออะไรกันแน่ เราหย่ากันแล้วนะ เลิกกวนใจฉันสักที หยุดมารบกวนชีวิตของฉันได้แล้ว”
ภิณานหัวเราะเสียดลึกในลำคอ แววตาเปลี่ยนเป็นนิ่งขึงเยียบเย็น
“คุณหลงตัวเองมากไปรึเปล่าธีริญ คุณมีอะไรให้ผมต้องใส่ใจ หรือคุณแอบปิดบัง ‘ความลับ’ อะไรไว้งั้นเหรอ คุณถึงได้กลัวว่าผมจะรู้ความจริง”
“ฉันไม่มีอะไรต้องปิดบังคุณ” เธอเชิดหน้าสู้ด้วยหัวใจที่เต้นตุ๊มๆ ต้อมๆ
“เรื่อง ‘ลูก’ ยังไงล่ะ” เขาโพล่งสวนทันควัน